"Eğer bir gün kalbinde bir yerlerde Venüs'e rastlarsan onu çok sevdiğimi söyle," dedim içimdeki sese güvenerek. "Onu tanımak çok güzeldi."
Bedriye Zobu'nun kaleminden hikayenin başını ve sonunu okurun belirleyeceği heyecan dolu bir roman.
Çekip gitmek kolaydı, beynini kaldırımın köşesine bıraktığında.
Bırakmak da kolaydı, arkanda bırakacak
biri olmadığında..
Hiçbir şey olmamış gibi çekip giden, kalpleri hunharca katlederek bırakanların bu hayatta mutlu olacağına inanmıyordum. Zamanla bu inanç alev aldı; hislerimi sıcaklığında kurutarak bana o sonsuz vefayı bıraktı.
Vefa, benim ütopyamın adıydı.
Bir adam.
Buzdan kaleleri olduğu varsayılan,
aslında o hayali kalelerinin çok uzağında
yaşayan bir güzel adam.
Bir kadın.
Ayaklarının dibine dökülen hayallerini,
adamın ilgisiyle sulayıp yeşertmek isteyen
mahzun bir genç kadın.
Çocuksun çocuk," dedi gülerken.
Kısılan gözleri normal haline dönmeden,
Büyüme ama hiç," diye ekledi.
Onun üslûbunun aksine karşısında daha
ciddi durarak, Sen büyüdün mü, adam?"
diye soruverdim.
Sitemizden en iyi şekilde faydalanabilmeniz için, amaçlarla sınırlı ve gizliliğe uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Çerezleri nasıl kullandığımızı incelemek ve öğrenmek için Çerez Politikamızı inceleyebilirsiniz.