İnsan rutubet kokan hayatında ne kadar mutlu olabilirdi ki? Doğduğum an da yalnız bırakıldığım şu hayatta, aile olarak gördüğüm insanların aslında oyuncağı olduğumu anlamam biraz geç oldu. Benimle oynamaktan sıkıldıkları anda kendimi resmen bir çöplükte buldum. Yalnızlık ruhuma işlemişti. Artık kendime yeni bir hayat kurmak için mücadele edecektim. Hayatımın en kötü olduğu zaman tanıdım onu. Benim Siyah Güneş'im... Çok güzel anlar yaşattın bana. Hayatıma anlam kattığın için teşekkür ederim.

Soyadımın Soysal olduğu zamanlar sakin ve sıkıcı bir hayatım vardı. Tek istediğim babamdan uzak bir yerlere gitmek ve özgür bir hayat yaşamaktı. Demirkan soyadını aldığım anda her şey değişti. Tehlikeli ve ıstırap dolu bir hayatım oldu. İşte o zaman istediğim tek şey yaşamak ve savaşmaktı. Öyle de yaptım. Beni sevmediğini sandığım kocamla normal bir evliliğimizin olması için çabaladım. Başardım da. Güzeller güzeli kızımızla fazlasıyla normal bir hayat yaşadım. Ama hayatın bana verdiği mutlu olma süresini do

?Lara haddini aşıyorsun!" Babamın bağırışı beni ürpertse de sinirle oturduğum yerden kalktım ve kapıya yöneldim. Ailemden tek kalan babamdı ama o da hareketleriyle kendinden nefret ettiriyordu. Ondan uzaklaşmak için üniversiteyi bilmediğim bir ülkede okumuştum. Oradaki sakin hayatım bitmiş ve yine bu nefret ettiğim eve dönmüştüm. En kötüsü babam hala aynıydı. Gaddar! ?Bu odadan çıkarsan senin için iyi şeyler olmayacağını biliyorsun kızım." Yumruklarımı sıkıp yerime geri oturdum. En son sözünü dinlemediğimde