ben bir inşaat işçisiyim kırmızı tuğlalara sırtını dayayan demir pasında kokuya sahip olan avuçları nasır bağlamış yorgun bir adamım ben bir madenciyim toprak altında ekmeğini arayan beni tanımazsınız ellerim suya değmeden tenimin rengini bilmeden beni anlayamazsınız sokakta müzik yapan kaybolmanın telaşıyla gözleri annesini arayan küçük bir çocuğum ben kibrit satıyorum okul çıkışlarında çay ocaklarında hayatımın baharında

Çocukları vardır; üşüyen bebekleri Isınmak için yanaşırlar annesine Benim en sadık annem gökyüzünde yaşıyor Adı: Güneş Soyadı: Sonsuzluk Memleketi: Kâinat Evren, yani uzun bir yolculuk O bütün ki hepimizi kucaklıyor Isıtmak için bebeklerini damarlarında ateşi gezdiriyor Sırtında odun taşıyor her gün Avuçlarındaki sütü yavrularına içiriyor O annedir ki bütün yavrularına eşit davranıyor Saçlarını okşuyor kökünden Uçlarına kınalar sürüyor Kavak ağaçlarının kurumuş yapraklarına değdiriyor ayak taba