“Lakin, gece-gündüz demeden bu yolda yürüyen canların Hüseyin sevgisini hala çözemedim. Bu gidişle çözeceğimi de sanmıyorum. Neden mi? Çünkü, Kerbela 680 yılında oldu. O günden bugüne kimse çözemediyse, bu canların aç, susuz, yorgun, uykusuz neden ve niçin gittiklerini çözeceğimi sanmıyorum. Bu bir sırdır. Bu sırra ereyim dersen, yürüyerek çözeceksin; oturmakla değil. Çözüm her daim sokaktadır. Hak almakta. Hak alınır, verilmez. Almak için de haksızın üstüne üstüne gideceksin. Ölsen de yitsen de... İşte bur

Pir Sultan denizinden zerre kadar nasiplenmek istemeyene, acımaktan başka şey düşünemem Pir Haydar Şimşek Kaldıkları yerden okunmaya başlayan kitabı pür dikkat dinleyip, kimseden ses çıkmadığı gibi, önemli buldukları acıklı yerler gelince, annemler ve taliplerimiz ağlamaya başlardı... Anlamını bilmeden ben de ağlamaya başlardım... Onların gözyaşı dinince benim de gözyaşım dinerdi... Babam bile gözyaşına hâkim olamazdı... Nedenini çok sonra öğrendim. Okunan Kerbela kitabı ise, dinleyenlerin dinmezmiş gözya