"Bu eseri kaleme almak benim için ilahi bir mesajın gelmesiyle başladı. Bir gün Allah'ın (Celle Celalühu) hikmetiyle rüyamda kendimi cennette peygamberler arasında gördüm. Hazreti İsa (Aleyhisselam), hazreti Musa (Aleyhisselam) ve hazreti Yusuf'u (Aleyhisselam) cennette sohbet ederlerken görmüştüm ve yanlarında Abdülkadir-i Geylânî hazretleri (Kuddise Sırruhu) de vardı. Rüya içerisinde; ben bu makama nasıl ulaşmış olabilirim diye hayret edip düşünürken bir yandan da peygamberler arasında bir evliyanın var o

AŞK; denildiğizamanlisan-ı hâl bile, lisan-ı lâloluyorgüzelliğinden... Ey AŞK; hakyolununazığısensin, suyu sen... Doksandokuzboncuk ile ah! ah! ah! diyenyürektekiyangın sen... Hayy'dangelmişbilip,Hû'yagidendervişin ta kendisisin sen... Ne Leyla'sın, ne Mecnun, ne birElif'singönülde;Kevser'denbirdamlasınömürde... AŞK; kulaklardaezan, alınlardasecde,kalplerdemahcubiyetveyüzdetebessüm...Ne söylesemnafile, kifayetsizkelamlar!AŞK'ıgönüldengönleakıtır, yürekleriyananlar...

Siz HİÇ âşık oldunuz mu? O'nun için ağlamak bile sevimlidir. Kalbiniz ağrır, nefesiniz kesilir, düşüp bayılırsınız yine de sevimlidir. Herkes size böyle yapmamanız gerektiğini, abarttığınızı söyler siz ise; ?Az bile!" dersiniz. Düşer yollara ararsınız, yürür dağlara çıkarsınız, çöllerde yanarsınız yine de sevimlidir. Size ?Boş ver" derler, ?Dünya dönüyor, hayat sürüyor" derler. Siz; ?Hayy'dan geldim, Hû'ya gideyim" dersiniz. İşte böyle başlar AŞK...