"Zaman zaman, karanlığın içinde karşıma birden biri çıkar diye tedirgin oluyor ve sağımı solum etraflıca süzerken, kıstığım gözlerimin saklanmama yardım edeceğini düşünüyordum. Bunun üstüne bir de, mezarlık yoluna yaklaştığım her dakikada anlatılan cin hikâyelerini hatırlıyor ve garip bir şekilde, bunları unutabilmek için zorladığım zihnime hükmedemiyordum. Hem içimde biriken korkudan hem de bedenimi çepeçevre sarmalayan soğuktan kaçabilecekmişim gibi adımlarımı hızlandırmış ve değil sağa sola bakmak, kimi

Paçalarımı sıvamışım, ayaklarım çıplak. Yürüyorum. Islak deniz taşları serinletiyor tabanlarımı. Burnuma keskin bir yosun kokusu vuruyor. Kokuyu sen de alıyor musun?" diye soruyorum yanımdakine. Sonra bir bakıyorum, kimsecikler yok etrafta. Rüzgâr şiddetini artırıyor. Uzaklardan, çok uzaklardan, sararmış bir gazete sayfası düşüyor ayaklarımın dibine. Eğilip alıyorum onu. Gözüme takılan ilk haberin manşetini okuyorum... Kötü kaderli güzeller güzeli çocuğun eski fotoğrafı. Dönmeyen topaç. Kopuk güvercin kafas