Kahramanı eksik pelerinler perdelediğinde gökyüzünü, Salıverecek güneş kendini, Gölgeler koşar adım uzaklaşacak, Ve tahtadan çocuk çarpan bir kalp bulabilme umuduyla yollara düşecek, Fakat çarpan bir kalbin gerçek bir kalp olduğunu kim bilebilir ki? Sonuçta bir ayna bile, yalnızca olanı gösterir, gerçekte olanı değil...

Mutsuz bir şekilde etraftaki insanların arasında dolaşırken, etrafında dolaşan insanların da mutsuz olduklarını fark etti. İnsanlar mutsuz olmak için sürekli bahane mi üretiyorlardı ne? Halbuki şundan emindi, etraftaki insanlardan bir teki bile gülümsese her şey bir anda güzelleşebilirdi. Yaşamın olağan seyri içinde gözden kaçırdığımız onlarca şeyden belki de en önemlisi, bazen bizi en çok üzen kişinin yine kendimiz olduğunu bir türlü fark edemeyişimizdir. Kendi öz dertlerimizi, mesnetsiz yakarışlarımızı ve