Gerçek ile hayalin birbirinin içinde eridiği, tüm renklerin çarkıfelekte döndükçe beyaz renge büründüğü bir görsellik içinde yaşıyoruz.Hatırladıklarımızı gerçekten yaşadık sanırız bazen. Hatırladıklarımızın önemli bir kısmı hayal ettiklerimizdir aslında.Hüzün dolu duygular ve yaşananlar daha fazla yer tutar anılarda. Zamanla siyah renkli anılar eskiyip griye dönse bile kalıcıdır mutsuzluk anıları. Teninin üstüne giyilen ikinci bir ten olur, yapışır bırakmaz insanı. Yüzüne derin çizgiler çizer ben buradayım

Yürek yangınları yaşadığımız anlarda bizi ferahlatacak su ararız. Bedenimizi, ciğerlerimizi suyun o soğuk ve ferahlatıcı lezzeti ile yıkarız. Bazen su, insan haline gelir yaşamımıza girer sözleri ile bizi arındırır, yangınlardan kurtarır. Öykülerde su gibidir. Bazen içindeki bir karakterde kendimizi, bazen de iyi tanıdığımız birini buluruz. Düşüncelerimizde yıkanırız, ferahlarız. Kendimizi ve başkalarını daha iyi tanımaya başlarız. Yol hikâyeleridir anlatılanlar, insanı bir yürekten başka bir yüreğe taşır

Düğün günü pencereden ilk defa gördüğü damadı beğenmeyen gelin, elindeki gümüş aynayı yere fırlatır, ayna paramparça olur,su dolu gümüş tas tahta döşemedeses çıkararak yuvarlanır. Babasının kendisine seçtiği damat ile evlenmek istemeyen gelinin acı dolu feryatları her yerden duyulur.Davullar susar, düğün evi cenaze evi sessizliğine bürünür. Beyaz gelinlik ile kırlara doğru koşan gelinin gözünden akan her damla yaşkan kırmızı gelincik çiçeği olur. Bir anda etraf uçsuz bucaksız gelincik tarlasına dönüşür. Kı

Felek; şiirlerin konularını yaşatmak için; yolu belirledi, yolcuya en zor yolu seçti... Şair; duyguları kuş oldu yüreğinden uçtu. Sözcük oldu kuş kanadıyla kağıda yazıldı. Kuşlar; giderken semada ve yüreklerde harf, harf şiirler yazdılar. Sonbaharda göçüp, ilkbaharda döndüler /dönemediler... Geldiler, aradıklarını bulamadılar... Yaşam; şair'in duygularını ve yüreğinden uçan şiir kuşlarını gökkuşağı rengine boyadı. Kukla; Felek hangi duyguyu istediyse kukla sadece onu yaşadı...