"Xwe Nespêre Kevirê Gora Min" ya Mûsa Bêjevan, xwe tavilê dispêre keviya dilê mirov. Li wir jî nasekine, gotin û hevok wek libên mircanê li dû hev diniqutin dilê mirov û dil bi xwe re radike çargaviya armanceke nihênî. Mirov ber bi bêrîkirin û evîneke bêdawî ve dibe. Her gotinek bi xwe re maneyekê, her maneyek wêneyekî piralî ê êş û evîneke kûr di serê mirov de zindî dike. Carina mirov vediciniqîne, carina jî mûyên laşê mirov li mirov gij dike. Bêjevan, bi awaza dengbêjên sedsalane yê axa tiya azadiyê, dest