Değerli şeyler yıpransa da yitirilmezdi. Birbirlerine olan sevgileri, bütün inatlaşmalarına, tartışmalarına rağmen hâlâ hiç değişmemişti. Çok çalışan bir Semih, bildiğini okuyan, sürekli burnunun dikine giden bir kızılın söylenmeleriyle nasıl başa çıkabilirdi ki? Ya da sevdiği adamı sürekli yanında isteyen Hande, her şeye bahanesi olan huysuz bir adama onu kızdıracak cümleler söylemeden nasıl tahammül edebilirdi? *** "Çok odunluğun tutuyor, bir ara romantikimsi oluyorsun ama sonra yine ormantiksin. Ömrünün

"Bu yazı da ne?" "Dikkat! Mafya var!" "Hadi ya! İyi ki okudun! Benim okuma yazmam yoktu zaten." "Sen kültürsüz bir mafya mısın? Hiç yakıştıramadım! Çok ayıp! İstersen öğretebilirim!" "Hay Allah'ım sen bana sabır ver! Sülük gibi yapıştın bir de gitmiyorsun ya! Ben sana ne yazıyor demedim! Niye arabamın camındaydı bu?" Sanki istediğinde gitmesine izin veriyordu, verecekti ya! Laf olsun diye söylüyordu işte. "Hani bebek olan arabalara yazıyorlar ya 'dikkat! Bebek var!' ben de düşündüm ve dedim ki mafya olan ar