Canlılık, neyin mükemmel olduğuna göre değil, hangi özelliklerin sonraki nesile aktarıldığına göre şekillenir. Bizler, bu çağa ulaşmayı başarmış genleri taşıyoruz. İçgüdülerimizin, dürtülerimizin, tepkilerimizin, duygularımızın arkasında biyolojik nedenler yatıyor. Beynimiz, kendisini ortaya çıkarıp şekillendirmiş biyolojik koşullara göre düşünüyor. Sorun şu ki; artık aynı koşullarda yaşamıyoruz. Sahip olduğumuz sağlıklı bir beyin, tamamen olması gerektiği gibi çalışırken; atalarını tehdit eden korkuları te

Eğitim Sistemi adıyla bildiğimiz uygulamalar Sanayi Devrimi için ihtiyaç duyulan toplum yapısını oluşturacak kararlar üzerine inşa edilmiştir. Endüstrileşmeden, istatistik biliminden, standartlaşmadan, ortalamacı anlayıştan, zekâ testlerinden, sıralama tutkusundan etkilenmiş ve kapitalizm tarafından misyonu değiştirilmiştir. Tüm dünyadaki eğitim sistemleri, bilimin beynimizin nasıl çalıştığına dair bulguları ve teknoloji çağında yaşıyor olduğumuz gerçeği ile çelişmektedir. İki yüzyıldır idealleştirilen orta

Meslek sınırlayıcı, eğitim yönlendirici, yetenek gereksiz ve hedefler hakarettir. Sistem; zekayı ölçer, kapasiteyi zorlar, mesaiyi ödüllendirir. Oysa; bilgi yük, ödüller tehlikeli, unvanlar tuzak, hayaller ölümcüldür. Yolun henüz başında bile, manevra kabiliyeti olan özgür bir beynin hissettikleri, hantal bir yaşam tarzının yol açtığı düşünce yapısının bir ömür boyu kazandıklarından çok daha fazladır.Toplumun aynaya bakacak, durup bir şey üzerine düşünecek vakti hiç olmamıştır. Ama zaten kimse size dünyaya

Görev tanımı sektörler tarafından kabullenilmiş, toplum tarafından anlaşılmış olsa; hayatımızı etkileyen en önemli konuları gıda mühendislerine danışıyor olurduk. Onların bilim ve teknolojiyi buluşturan, sosyal bilimler ve mantığı da içine alan düşünce dünyasından bakan bir insan, tüm olayların arka planında aslında aynı mücadelenin yaşandığını anlayabilir. Problemlere ve hayata gıda mühendisi gibi yaklaşmak, her insanın tecrübe etmesi gereken bir düşünce deneyimi.