En olmaz yerinden söktük okumayı daha çocukken. Terziler aradık sonra, söktüğümüz okumayı kimse görmeden dikebilecek. Çocuk kalacak kadar da büyüyemedik hiçbirimiz ve lüks yamalarla konuşmayı öğrenebildik sadece. Dudaklarımız yok pahasına peşkeş çekiliverdi bir sabah KİNyagerlere. Konuşamaz, düşünemez olduk bir anda. Burun estetiği merdiven altı imalatçılarına yaptırılmış Pinokyolar vardı artık; beynimize salınan tilkilere çobanlık yapması için öylesine. Mutluluklar bile karbon kağıdıyla çoğaltır olmuştu;