Azrail'im Mona'm, Bütün vücudum ve ruhumun sahibi bana hükmeden kadın. Ne kadar acizim bu aşk karşısında ne kadar bedbaht. Her bir hücreme kadar sen varsın içimde. Aşkın bir hastalık gibi sardı beni. Düşünemiyorum senden öte hiçbir şeyi. Konuşamıyorum sadece yazıyorum.Neden bana çektirdiğin bu azap? Hem uzağımda hem yakınımdasın. Beynimi kemirip duran bu sevgi niçin? Bir insan hem mutluluğu hem mutsuzluğu yaşayabilir mi? Hem sevip hem nefret edebilir mi? Kurtar beni sana yalvarırım. Saatlerdir yanıma oturu

Yaşadıkları sadece bir başlangıçtı. Neden sonuç ilişkisi üzerine kurgulu değil miydi yaşam? Her savaşın, her cinayetin, her yıkımın, her var oluşun açıklaması bir nedene bağlı değil miydi? Bütün bu öğrendikleri karşısında sadece susmuştu. Onun dışındaki herkes bu projenin bir parçasıydı. Beyni bu kaostan kaçmak isterken her defasında ya inkâra ya kabullenişe çarpıyor ve Vera'nın üzerindeki hükmünü kaybediyordu.