Daha vuslatı gelmeden hicran ile başlar bazı sevdaların hikayesi. Kıştan sonra bahar gelecekken, sonbaharın hüznü sarar bedenleri. Tam çiçekler açacakken birden sararıp kurumaya başlar. Bazılarının hikayesi yarıda kalır. Ama bazılarının ise başlamadan biter. En acısı da odur ya ! Hayata birlikte adım atacakken, başka zaman diliminde, başka yollarda ve başka insanlar ile atılır o adım. Kader dersin, diyecek başka bir şey bulamazsın. Ve bazı hikayeler de güzel biter. Ama bizim hikayemiz hiç bitmesin...

Öyle ki; sevda bulaşmamışsa eline yüzüne, fazla heveslenme, her duygu bırakır gider seni. Ve sen her duyguyu değil, adam gibi duyguları koy gönlüne. Çünkü her insan sever, her insan seviyorum der. Ancak sadece adam olanlar sevdayı kalıcı yaşar. Adam gibi sevenler sevilir. Ve adam gibi sevenlerle yaşanır bu hayat. Onun için adam gibi sev. Adam gibi sev ki; sevdan senin için bir ömür kalıcı olsun... GERÇEK SEVDAYI DÜŞLEYENLERİN, SEVDAYI HELALCE YAŞAMAK İSTEYENLERİN VE ADAM GİBİ SEVENLERİN KİTABI...

Ah benim gönlümün bahtsız bülbülü Kokmayan güle figan yakılır mı? Her gönlün bir sevda kuşu varmış. O kuş diyar diyar gezer, başka bir gönle abayı yakarmış. Konduğu gönlün kuşu ile beraber adına aşk denilen bir ülkenin topraklarına göçer, oralarda uçuşur, oralarda yaşarlarmış. Aşk ülkesinin güzelliği ile keyfeder, çiçek bahçelerinde ötüşürlermiş. Lakin hazanın yellerine, aşkın hallerine dayanamayıp ikisi de günün birinde kopuvermişler birbirlerinden. Ne sevda kalmış orta da ne de gönül kuşu. Aslında gönül,

Velhasıl Kelâm; Aşk Rahman sevgisidir Aşk Rahim Sevgisidir Aşk Muhammed-ül Emin sevgisidir...