Kara delikler bilinen evrendeki en aşırı niteliklere sahip ama teleskoplara çok sık takılan cisimlerdir. Her büyük yıldız ölünce bir kara deliğe dönüşür ve her galaksinin merkezinde devasa bir kara delik bulunur. Şayet kara deliklere yaklaşabilseydiniz zaman yavaşlardı; "olay ufkunu" geçmeniz halinde bir daha geri dönemezdiniz; "foton küresine" geldiğinizde ileri doğru bakıp ensenizi görme şansını yakalardınız ve "tekilliğe" ulaştığınızda belki ölümden daha tuhaf bir deneyim yaşayabilirdiniz. Einste

Evrende, yaşamın olduğunu bildiğimiz yegâne yer Dünya'dır. Ama bu değişmek üzere olabilir. 60 yıl önce, dünyada yaşamın nasıl başladığı konusunda çok az fikre sahiptik; moleküler bir düzeyde yaşamın bütünlüğü hakkında ise hiçbir fikrimiz yoktu. 30 yıl önce, Dünya, Güneş Sistemi'nde biyoloji için olası tek yer gibi görünüyordu; daha 15 yıl önce, Güneş dışındaki yıldızların yörüngesinde dönen gezegenlerden haberdar değildik. Bugün ise, büyük bir teleskop donanması ve küçük bir uzay aracı filosu, Güneş Sistem

"Bir ışık yılı küpe kaç küp şeker sığar?", "Yeterince uzağa bakarsak büyük patlamayı görebilir miyiz?", "Evrende ışıktan daha hızlı hareket eden nedir?" gibi ilginç sorular soran ve bunları yanıtlayan Chris Impey bizi evrenin geçmişine doğru ufuk açıcı bir yolculuğa çıkarıyor. Güneş sistemimizin tanıdık yörelerinden başlayıp en yakın yıldızlara, en yakın komşu galaksiye uzanan ve büyük patlamaya varan bir yolculuk bu. Olabildiğince uzağa, dolayısıyla geçmişe gidiyoruz. Bu yolculuk sırasında kara madde, kara