Bir İstanbul'um şimdi, Şimdi'nin İstanbul'u. Epey değil, hayli değil, Hiç de öyle az değil, yok değil, Hasbelkader... Sularına dokunmuş ışık huzmelerine dolan, Taşını mevsim, kaderini insanla yontan, Sırları yer yer dökülmüş, saçılmış, Olabildiğim kadar, İstanbul'um şimdi. Hasbelkader... O çehreye bakıp da abidevî güzelliğinin cezbediciliğinden söz etmemek imkânı var mı? Bazen bir cami duvarındaki titreşimlerde beliren bazense görkemli bir maziden şahlanan suretler dizisidir peşine düştüğünüz, izlerinde kay

Ateş, uyanış, yankı; Gönle düşen bir tutam cemre. Bu hayatı yaşanır kılsın diye... *** Cemreler, hayata üç zaviyeden bakan bir kitap. Birinci cemre: Manevi âlemin günlük hayat, edebiyat ve sanattaki dozu ile İslâmî öğelerin ve bakış açısının hissiyatımızdaki izdüşümü... Bu bölümdeki yazılar ahir ömrü, olağanlar ve gündelik meşgaleler üzerinden sorgulatmaya yönelik. İkinci cemre: Edebiyata, sanata dair tespitler, değerlendirmeler ve eleştirilerle nasıl olması gerektiğine ilişkin sorular yönelten ve cevaplar