Kaybedildiler... Yoktular... Sessizdiler... Birden ortaya çıktılar... Sokaklarda göründüler... Duyguları, düşünceleri, öfkeleri taşlaştı; o taşı "sisteme" attılar. Yaşamları paramparça edildi, onlar yaşamlarını sahiplendiler. Onlar, sokakta, taşla; özneleştiler. Sokaklarda, toplumsallaşmış varlıklarının en kristalleşmiş siyaset biçimiyle, taş atarken gördük onları. Bu yüzden tek dertleri "taş" sanıldı, "taş atan çocuklar" denildi kolayca, çoğunlukla da yargılayarak ve onlar adına düşünerek. Halbuki onla