Şeyma Koç, Ben Bir Uçurum İncisiyim kitabında, duyulduğunda bir daha unutmanın mümkün olmadığı sözler fısıldıyor, sürekli sancıyan bir yarayı gösteriyor okuruna. Bizi hem kıyamet gününe götürüyor hem de yaşadığımızın kıyametten farksız olduğunu söylüyor. Ben Bir Uçurum İncisiyim bizi sevdiklerimizle sınayan, iğneyi de çuvaldızı da bize batıran bir kitap. "Kanatlarını gerdi. ‘İşte,' dedim ‘işte şimdi uçacak!' Elim, eteğimin iç cebindeki boncuklara gitti. Avucuma doldurduğum boncuklardan biri, titreyen parma

Bir sıcaklık sarmıştı yüzümü, elleriydi. Kanımda dolaşan ılık bir arzu yayılıyordu ellerinin damarlarından. İstekler salıyordu. Elimi tutup, yüreğine bastırdı. Bir kuş gibi vuruyordu yüreği. İki kanadını iki yana açtı sonra. Sonsuzluğa kadar açmıştı. Gözlerini yumdu. Yüreğime ateş tohumları dökülüyordu, dudaklarının kıvrımlarından. O sırada dışarıda yağmur çiselemeye başlamıştı. Bu yağmurlu gecede umudun durağıydı dudakları. İliklerime kadar arzuluyordum onu. Yağmur hızlanmaya başladı. Geriye doğru topla