Bir hüzün...Herhangi bir hüzün...Şeklini,formunu,kokusunu kestiremediğim;duyuların hepsinden bağımsız fakat hepsinin üstünde bir hüzün...Tüm umut kapılarına kilit vurmak değil de duvar örmek gibi bir hüzün...Toprağı çamura,çamuru aşka,aşkı imkansızlığa taşıyan bir hüzün...Senin fizikteki gücünün karşısında formüllere terazisini şaşırtan bir hüzün...Öyle böyle değil, hakikaten hüzün...Kendi gidecekse giden,kalacaksa kabulüm olan bir hüzün...

Sen benim bozkırım ol. Mekanlardan Kaf Dağ ım, alemlerden uçmak ım ol. Zamanlardan sonsuzluk, kavramlardan bilinmezim ol. Benim ben olan sevgilim ol. Önümden ansızın geçişi ve beni beklemeyişi ol zamanın. Bir insanı kaybetmenin hüznünü yaşatan yüreklerin düşmanı ol. Ol işte! Sayamayacağım ve saklı tutacağım; anlamayacakları ve zaten an-lat-ma-ya-ca-ğım sevdam ol. BERRİN Çiçekli elbiselerimin, kırmızı rujumun, topuklu ayakkabılarımın, kuaförde geçirdiğim zamanların, uykusuzluklarımın, cevapsız aramalarımın,