"Aşk, mucizedir ve ben mucizelere inanırım..." diyor Asya. Ve şöyle devam ediyor sözlerine: "Aşk kimi zaman uzun ve çetrefilli bir yoldur; yorulursam bir bardak sabır içerim. Ki her aşkın ardından yalnızlık gelir... İşte o; hem asalet, hem de acizliktir... Bunu da bilirim. Ki yalnızlık asaletten acizliğe varmışsa ve aşk, aşığı her şeye küstüren, ilkelleştiren bir hal almışsa, o zaman mayın tarlasında yürümektir işte." Asya; siyah gölgelerin altında tatlı bir serinlik sandığı aşkın mayın döşeli bir tarla

Şair Kendini dinleyenlere döndü Yıllanmış ağaçtan yapılma O kadar da elinde olma kalemini aldı Onu Dinleyenlere karşı tuttu ve kırdı Onlara Hepiniz ben ölene dek Şiirsizliğe mahkûm edildiniz Dedi

bir insan nasıl oluyor insan oluyor yaşıyor böyle sonra gemiler yapıyor evler var oluyor karıcığım kocacığım oluyor resimler yapıyor devasa resimler hem ben kalbimi attırmaya uğraşırken yoruluyorum

Arap şiiri, dişi bir şiirdir diyorlar, doğru: Hemen hemen Arapların her ülkesinde birçok kadın şair bulunmaktadır. Bunu Cahiliye döneminden ve Arap divan şiirinden gelme güçlü bir geleneğe bağlamak mümkün. Arap kadını; 'madem günlük hayat şartlarında erkek egemenliği hâkim, ben de şiir ve edebiyat gibi hayatın başka alanlarında pasif kalmayayım'diyor. Diyor ama -bu antolojide de dikkatinizi çekeceği gibi- bazı ülkelerin kadın şairlerinin yaşam öyküsü bulunmamaktadır. Bunun nedeni kocası, çevresi veya yaşadı

her giden bir yanını söndürdü içimdeki büyük közün soğudum durdum öyle buzlu camların ardında beni belirgin kıl, beni okşa! uymuyor içimin kalibresi attığın kurşunlara

İri üzüm karası gözlenin duruluğunu gördüm ilkin. Sonra yüreğime değen bu duruluğun değişimini, ışıltılı pırıltısını ayrımsadım. Omuzlarına dökülen koyu lacivert saçların dalgırını; alaysamalı dolgun dudaklarının gizil aralığının çakımını gördüm. Parlaklığını gördüm açık güvez yanaklarının... İpeksi giysinin bedeninde yarattığı salınımın uyumunu gördüm. Bu uyumla örtüşmüş etine dolgun bedeninden sıçrayan dirimin çağrısını gördüm. Bu görünümün esintisinin iç gıdıklayıcı kokusuyla irkildim...

yolunda gitmeyen şeyler adına çok renkli baltalar çıkar meydana şuna benziyor yalancı kan balonları var havada ve korkuyoruz it gibi. şimdilik sadece koklayan şimdilik saygılı ve minnettar saksafondaki bilgi hangi kırmızıya sorsanız söyler, bizim için değildi! şimdi hepsini dilimle patlatacağım ama henüz çocuk henüz çok günahsız diye bağıran iki deli aklımı hafifçe karıştırırken dikkat et dibi tutmasın deyip gitti. olanları unutup köpek gibi içiyorum moral olsun diye kavun söylüyor babam onu son görüşüm. ba

koşan bir günü adımlarından izle dur öylece sessizce gitsin yalnızca düşün hiçbir şeyi kırmadan atladığın eşiği hiçbir şeyde kalmayan kirli bir el izini

burası yanıldığım yerden sonrası: dönüyormuş dünya, dönsün! yok mecalim artık yükseğinde incinmeye açıkla ma! ısrarla buna yarıyor sözlerin ardı, birbirinde tamamlanmak diye bir şey yok yok yanmak sandığımızın aslında divanelikle bir ilgisi anlat ma!

Otogara geldiğimde içimde bir burukluk vardı. Bir kaybedişin, bir vedanın, bir özlemin acısını içimde hissettim. Ne yaptığını yıllardır bilmediğim bir kadının hayaletine el salladım. Otobüsü gözden kaybolana kadar izledim. El sallayan insanların arasında kalakaldım. Onlar Herkesti, ben ise Herkesin içinde bir Hiçtim.

İhtimal yanık bir Anadolu türküsü veya bir Vivaldi allegrosu belki Greg Osby doğaçlaması imbat ne getirir çilingir soframa bilinmez her ihtimale karşı bu akşam da perdeler açık kalmalı

AMACIMIZ AŞK Unutamam ki eşsiz alnını o sürekli düğüm, belleğimdeki yara kalmadı kandan başka mürekkep atıldığı ateşi söndüren kitap... En iyisi kalkıp ona gideyim bu düş bana dikilen giysi korkmuyorum düşürsünler başımı kucağına.

Aşk, Tarihin karanlık bir boyutu,insanın en aydınlık yanı Gibi bir dilemmadır. Kim unutulabilir kendi kanından boğulmuş onca kahramanı Ayrılık ve hicran Günah ve cürüm Yaşanmış yaşanacak en halis efsane Gibi bir muammadır.

Suyun kanı çekilmiş,belli ki ateşin gözü kör Kim derdi ki bu düş burada biter Yine bir aşk ısırığı,aldatmış beni her şey Ne baktığım göz olacalsın,ne tuttuğum el Oysa konuşan sözlerdik ve hiç susmayan deniz Şimdi dalgın sokaklarda Yiten ayak sesiyiz...

SOBEE! Her şey kendi şeklini yaratır. Albatroslar albatrosdur, okyanuslar okyanus. Ama sen her şeysin! Arın ve katıl hayata. Bir mandal olma: Geçit ol! Su ol, ak! Yüreğini dağlardan sarkıt! Yaşadığın gezegenin kızı ol! oğlu ol! Giderken de, dünyayı kirletmeden git!

ÇINLAMA Bir topu yuvarlamak gibidir gitmek ürküp kaparken pencerelerimi Açılmış kollara bırakırken kendimi debisiz bir ırmağa kapılıp Bir grup foğrafı çektirir gibi gidiyorum bir yığın tanıdık hayaletle Nereye varacağını bilmediğim bir uykunun eşiğinden dönüp Gidiyorum, kapım açık ama suyum akmıyor