Artık dünyayı sallamanın zamanı geldi. Çünkü çürümeye yüz tuttu bütün meyveler ve sineklerin en sevdiğidir çürümüş meyveler.

Zaman çürümüşleri düşürüp olmuşları bir araya toplama zamanı. Hamlarla yok henüz işimiz. Bıraktık onları güneşin olgunlaştıran sıcağına.

Cesur insanlar arıyoruz; ağaca çıkacak ve durabilecek ağacın altında... Kafasına düşecek çürümüşlerden korkanlara yok sözümüz.

Ey İnsanlık! Uyuyorsun. Çürümeye yüz tutmuş varlığınla. Sivrisineklerin emdiği kana aldırmandan. Oysa yakındır sıtmana yakalanman. Silkin! Silkin ki korksun sivrisinekler ve tekrar emmeye yelteneni ez kudretli tokatınla...

Bataklık kurutmakla derdimiz yok. Bulunsun sivrisinekler bataklığında. Tüm derdimiz mis kokulu bir bahçe kurmak; bilinç denen kendi varlığımızda...

Birleşeceğiz. Bir araya gelmeden hiç; sadece yanlışlara karşı tutumumuz ve tutumlarımıza karşı kuşkumuzla...