Anlatmayı değil de yazmayı sevdim ben hep. Anlatmak yerine yazmayı tercih ettim. Özgürlük
gibiydi yazmak. Yazdığım eserdeki mimar yine bendim. Zaman, olay ve yer... Hepsini kendi
isteğimle yönettim. Yazılarımda kendi hissettiklerimi anlatıyor olmama rağmen sadece kendim için
yazmak istemedim. Farklı türlerde yazmayı denedim ki, herkes yazılarımda kendinden bir parça
bulabilsin. Böylece empati duygum da güçlendi. Herkes anlatmak istemez yaşadıklarını fakat
anlatmak istemediği zaman da, bunlar içinde sıkıntı olarak büyür. Yazmak ister ancak yazamaz. Eli
gitmez kaleme. Böyle durumlarda ben, kendinden bir parça barındıran yazıları okumanın insana iyi
geleceğinin kanısındayım. Bunun için yazdım, yazıyorum ve her zaman da yazacağım.