19. ve 20. yüzyıl, Osmanlı Devletinde vatandaşlıkla ilgili yapısal ve hukuki
reformların yapıldığı en önemli dönemdir. 1807 yılında Şer'i Hüccet (Şer'i Belge) ile
başlayan bu süreç II. Meşrutiyet'e kadar devam etmiştir. 19. yüzyılda sırasıyla Sened-i İttifak, Tanzimat Fermanı, Islahat Fermanı ilan edilmiş ve Osmanlı Ceza
Kanunnamesinin yeniden düzenlenmesi, Tabiiyet-i Osmaniye Kanunnamesinin
çıkarılması ve Mecelle gibi vatandaşlık kavramını etkileyen ve boyutlandıran yapısal
reformlar yapılmıştır. Cumhuriyet dönemi ise 1923-1950, 1950-1980 ve 1980 sonrası
olarak değerlendirilmektedir. Osmanlı'dan bu yana "vatandaşlık" kavramı tartışılan
bir konudur. Bu tarihi süreçlerin her açıdan bilinmesi ve gelecek perspektifinin
oluşturulması bakımında mühimdir. Bu eser, Osmanlı'nın son yıllarındaki vatandaşlık
eğitimini örneklendirici bir mahiyettedir. Hem içindeki bilgilerden faydalanmak hem
de metnin orijinali de verildiği için Osmanlı Türkçesi konusunda kendisini geliştirmek
isteyenlerin istifade edebileceği bir eserdir.