"Şumular varmış eskiden. Ne istersen, onu olurmuş şumu.
Açsan yemeğin, besten varsa kemanın, yalnızlık çekiyorsan
kedin olurmuş. Üşüdüğünde battaniyen, terlediğinde
yelpazen; sana kalmış...
İnsanlar unuttu şumuları. Oysa bekliyorlar hâlâ. Çağırmayı
başarırsan, yeniden gelir şumu. Su kırban olur, rahiyanı
karıştırdığın. Bahçende ağacın olur, kökleri gövdesinden
büyük. Can üfler ruhuna, yeniden. Şair, şumudur sana.
Erişebilirsen...
Unutulmuş şumular.
Hatırlamanın vaktidir..."