Şiirdeki gibi biz de göze geldik; kıskandılar bizi dedi karım. Birkaç damla gözyaşı vardı gözlerinde, yanaklarına doğru sızıyor, gözlerini benden sürekli kaçırıyordu. Yüzünü tuttum, yüzüme çevirdim, elimi omzuna koydum; sarıldım ona, Boş ver artık! bak Tagor ne demiş: Hayat, içinde daima yeni ezgiler çıkan bir flüt gibidir. Biz de yeni ezgilerle avunalım... Gözlerime döndü, sanki gözleri değil yüreği bakıyordu bana. Birden ve dünyanın en güzel, en sıcak gülümsemesiyle: Seni çok seviyorum! dedi.