Annem Hastaydı; Hareket Merkezine gidemedim
bugün. Canım fena halde çay istiyor. Ama annem uykumuzu açar diye yapmıyor. Yürümeyi öyle istiyorum ki kendimi aciz hissetmekten bıktım. En çok bu yüzden. Kahve çay yapabilmek için. Eskiden masada yemek yemem imkansızdı. Boğazıma kaçıyordu. Lokantalarda mecburiyetten kırmızılaşıyor, hiçbirine gidemiyordum başım sürekli bir sağa bir sola kasılıp durduğu için annem yemeği ağzıma koyarken lokmalar etrafa saçılıyordu. Koyabilmeyi başarırsa o zamanda yutağıma kaçıyor, boğulacak gibi oluyordum. 24 Ağustos,2011: Bugün hayatımda ilk defa sağa ve sola elimi kullanarak dondurma yedim.

Spastik engelli yazar Hande Dağ, Size yaşadığı hayatın küçük bir kısmını, sesini işte bu mütevazı kitapla duyuruyor. Kitabına Yaşama Savaşım adının verdi. Onurlu gerçek bir yaşama savaşı onunki. Hande Dağın Bu kitabına bendenizin koyduğu isim ise: Bazıları Dağ(larca)dır oldu. Çünkü bazıları tereddütsüz DAĞLARCAdır. Bize içinde sular çağlayan, mumbit yaylaları olan, bahar müjdecisi ve daima zirveleri işaret eden soylu dağlar gibidir. Yanında yöresinde, semavi bir hava estirir. Teslimiyet içinde, inançlı esen güçlü, yılmaz insanlardır onlar. Ve muhakkak Tanrının bize bir armağanıdırlar. Hande Dağ ve annesi Şükran Dağ; İki Doruk, İkisinin Huzurunda da, saygıyla eğiliyorum.
Hüzeyme Yeşim Koçak