Hikâyemiz olumlu bir süreçteydi ve bu durumda bize de hayır duasında bulunmak yakışırdı. Usulca köşemize çekilmeliydik ve gerçek dışı sayılmayacak bir yaşam sürdürmeliydik orada, yine kendi halimizce ve her zaman adet olduğu üzere, biz de... Hikâyeler de anlatmalıydık orada birbirimize; geçmişten ve gelecekten söz açmalıydık, anlattığımız hikâyeler bize ait olmalıydı ve altına hiç çekinmeden kendi imzalarımızı da atabilmeliydik. Öyle bir ufkundaydı ki konumumuz yeryüzünün, birbirimizden uzaklaşmıştık zamanla, kendimizden de aslında. Hayallerimiz yoktu artık, onlar mazide kalmıştı, sadece anılarımız bizimle birlikteydi. Kendimizden de uzaklaşmıştık muhtemelen, eski kimlikler darmadağınık olmuştu artık... İşte tam da o sıralarda...