Birbirlerini sevmeye alışabilmek için uzun süre kedileri sevdiler. Dışarıda sokak lambaları yanıyor, iri gövdeli bir ağaç, ışıkları deldiği noktalarda perdesiz eve karaciğer parçaları gibi düşüyordu. Sesleri gür boğazlardan Çingene şarkıları dinlerken, ruhlarındaki yasakları silecek koyu şaraplar içtiler. Sonra yanaklarını birbirine bastırdılar, yüzleri sivrilmiş, saçları karışmış, dudakları birbirine batmıştı. Bir adımla Nehir Selime yaslandı, bir adımda Selim Nehiri taşıdı ve dört ayaklı bir yatak artık ayaklarını kullanmayan adamla kadını sabaha kadar ağırladı.
Bu yaşa kadar dünyanın her şeyiyle ilgilenmiş, insanları önemsemiş, öğretileri ezberlemiş, notları kılı kırk yararak vermiş, düzen, erdem ve saygıyı ibadet bilmiş, buna rağmen dünyanın içinde yer alamamış, yarım asrı geçen sürede kimse tarafından adam yerine konmamıştı. İnsanlar ona sıfır adam olarak baktıkça, var olmak için insanların eteğine yapışmıştı. Şimdi ilk defa, bu dünyada kendi gibi oluyor, kendinin olanı da yanında tutuyordu. Geri kalanları ise boşluğa bırakıyordu.