Dokunmaya kıyılamayacak kadar güzeldi ağlayışı. Sessizce, usul usul...
Bir süre ayakta seyrettim. Sonra gidip oturduğu kayanın boş kısmına, hemen arkasına iliştim.
Arada iç çekişlerinin sesi geliyordu. Onu hiç böyle görmemiştim.

Bir yandan önce sargılarından kurtulacak gözlerimle dünyayı yeniden görme arzusu, diğer yandan ya sonuç başarısız olmuşsa endişesi duyuyor, gözlerimi açmak istemiyordum.
Yanlarından kavradığım mektup; bu karmaşık duyguların deli gibi bir uçtan diğer uca koşuşu ile sarsılıyor, bu sarsılmayı hücrelerime kadar duyuyordum.