seni bekliyor

yurt diye seçtiğin bu küçük dağ köyü

çakır dikenleri, kırmızı toprak ve kayrak,

seni bekliyor basmak için bağrına

acı çekirdekleriyle ardıç ağaçları.

senin yüzünde taşıdığın bu çizgiler

doğduğun köy evinin karamış tahrasındaki

çentiklere benziyor ve daha da benzeyerecek,

kapı numarasının çakıldığı levhanın

pasına benziyor alnına düşen hüznün gölgesi,

dilindeki bu ahlat burukluğu

çakır dikenlerinin susuzluğu gibi

düşecek bağrını bir gün.

dönüp durduğun kendi yazgındır sadece

kaçıp kurtulacağın bir yer yok yeryüzünde

mademki doğdun, sen de yazgılısın

bu topraklarda ölmeye.