"Bu zehir, filozofların değil, şairlerindir, -ne beter bir şey-
a-Dieus Levinas,
I´m honour´d Mr. Derrida
I´m honour´d Mrs. Dalloway
Ne büyük bir mutluluk sizinle karşılaşmak bir İstanbul´da!
S´il vous plait! Andante!

Sizin değil ama
Bu zehir şairlerindir, bu koyu kıvamlı şurup benimle tanıştırır
Bu yaz Uluırmak´ta, bu eski ahi köyünde
bütün kayısı ağaçları kuruduysa
bu ayrıntı bu şiirde mutlaka bir yer bulacaktır
Çünkü ateş ve toprak, su ve havadır, öldürülmüş bir yalvaç, kesik
başıyla
Neyse göğün sakladığı benden artık, daha açık, artık her şey daha bir
saçmadır"
(Arka Kapak)