Uluslararası Af Örgütü (Amnesty International) Fransa Şubesi´nin eski başkanı, insan hakları savunucusu Aime Leaud, 1961´den günümüze uzanan -ve dünyanın haline bakılırsa günümüzün epey ilerisine uzanacağı belli olan- "insancıl" bir mücadeleyi anlatıyor bu kitapta. İnsan hakları mücadelesinin, belirsiz bir geleceğe uzanması bir yana, bugünkünden çok daha yaygın bir biçimde sürmesi gerekiyor. Çünkü bu "hayati" mücadele, özgürlükleri iktidarlarca gasp edilenlerin, eziyet çekenlerin, dışlananların, aşağılananların, horlananların bunaltıcı yaşantılarına azıcık ferahlık getirebilmenin tek aracı. Robert Badinier Önsöz´de Amnesty International hakkında şunları vurguluyor: "Uluslararası Af Örgütü, resmi bir projeden ya da bir devlet iradesinden doğmadı. Bu hareket, yürekli ve bilinçli bir avuç insanın bizzat devletlerin işlediği suçları gizleyen ve onun cellatlarına arka çıkan sessizliğe karşı yükselttikleri bir çığlığın ifadesiydi... Af Örgütü bugün dünya çapında bir güç -daha doğrusu karşı-güç- oluşturabildiyse, devletlerin dikkate almak zorunda kaldıkları bir manevi otorite konumuna ulaşabildiyse, bunu, dünyanın dört bir yanında insan haklarını savunan ve sayıları onbinlerce ifade edilebilecek "militanlarına" borçludur. Bu militanlar -en üst düzeydekiler dahil- her zamanki isimsizlikleri ölçüsünde değerlidir." Ün kazanmak isteyenlere Af Örgütü´nde yer yoktur."
(Arka Kapak)