Osmanlı'nın dinî ve kültürel tarihinin teşekkülünde Halvetiyye ana tarikatı bütün alt kollarıyla müessir bir role sahiptir. Halvetiyye'de orta kol addedilen Ahmediyye yolundan XVI. asırda İstanbul'da zuhur eden Ramazâniyye tarikatı Hz. Pîr Ramazan Mahfî'nin (ö. 1025/1616) yetiştirdiği halifeler vasıtasıyla İstanbul'dan Bursa'ya, Bursa'dan Kırım'a ve Edirne'ye, Edirne'den Rumeli coğrafyasının her bir tarafına intişar etmiş, Ramazâniyye'den ortaya çıkan Buhûriyye, Cihangîriyye, Cerrâhiyye, Sinobiyye, Raûfiyye ve Hayâtiyye kolları, müessesevî açıdan Osmanlı tasavvuf tarihinin mühim unsurları olmuşlardır. Elinizdeki eser, günümüzde hayatiyetini hâlihazırda Balkanlar'da devam ettiren Halvetiyye'nin Ramazâniyye kolu hakkında yapılan ilk akademik çalışma hüviyetindedir. Tarihî ve kültürel açıdan Halvetiyye ve Ramazâniyye'nin müstakil bölümler halinde ele alındığı kitabın son bölümünde bir Halvetî-Ramazânî mürşidinin hayatı detaylarıyla incelenmiştir: Köstendilli Ali Alâeddin el-Halvetî (ö. 1143/1730) genelde tarikatlar tarihinde, özelde Ramazâniyye tarihinde hayatta iken üç pîr yetiştirmiş yegâne mutasavvıf olup Hüseyin Vassâf tarafından "O ne dâire-i feyz idi ki, pîrler yetiştirdi" şeklinde methedilmiştir.