Atatürkten sonra bu ülkede köylüyü, çiftçiyi hiç mi kimse düşünmedi. Tabi ki düşünen yöneticiler oldu. Kimisi aydın çiftçi yetiştirmek için köy enstitüleri kurup, topraksız köylüye de devletin elindeki toprakları dağıtmak istedi, kimisi köy-kent projesi geliştirip tarımda planlı, programlı ve eğitimli bir üretime geçilsin arzu etti, kimisi de tarım bilgi bankası kurmalıyım ülküsü ile ülke yönetimine geldi. Ama hiç biri ülkenin başında iken hayalini gerçekleştirmedi. 24 Ocak karaları ve sonrasında tamamen IMF ve AB endeksli uygulanan programlar sonucunda da köy kökenli çiftçinin yaptığı hayvancılık öldürüldü, ziraatçılık da ağır yaralı bir halde ameliyat masasında bırakıldı.Son yıllarda fakirleşmiş çiftçiler devlet hastanesi kapısında bekleyen ölü ve hasta yakınları misali, kaybetmek üzere oldukları için yakınırken, yöneticilerin lan terbiyesizlik yapma, ananı da al git hakaretleri ile yeşil kartlı muamelesi görüyorlar.