Orhan Veli Kanık, bir akşam meyhanede bir arkadaşından Fuzulinin Karban-ı Rah-ı tecridiz hatar havfın çekip Gah Mecnun gah ben devr ile nevbet bekleriz beytini duyunca müthiş der. Ardından Bırak canım, o da el açmışlardan sözüyle Fuzuliyi bir anda geriye itiverir. İki tespit arasındaki fark, şiir sanatının güzelliğini teslim mecburiyeti ile şairin kendidurduğu yer dolayısıyla diğerine bir yer belirlemesidir. Bu anekdot bize araştırmamızın problemi olan geleneğin şiir sanatı esas alındığında hep var olacağını ancak zamanın tasarruflarının yeni anlayışlar hatta dayatmalar getireceğini göstermektedir.