Türk işçi hareketi, doğuş ve gelişim dönemleri boyunca yaşadığı çok özel tecrübeye rağmen bugün önemli bir dönüm noktasında bulunmaktadır. Bu nokta bir boyutu ile ekonomik, siyasal ve sosyal gelişmelere bağlı olarak ortaya çıkan yeni iç dinamiklerde ; diğer bir boyutuyla da modern sanayi çağının kapandığını ve yeni bir çağın başladığını belirginleştiren dış dinamiklerde somutlaşmaktadır.

Bugün işçi hareketi bakımından karşı karşıya kalınan yol ayrımı bir anlamda yeni gelişmelere ve dinamiklere 'istemezükçü' bir tutum ile direnerek tarihsel olarak uzun dönemde ayakta kalma şansını yitirmeyi ifâde ederken ; diğer bir anlamda da yeni bir başlangıç oluşturabilmek bakımından, yeniden yapılanıp sürece doğru ve âdaletli katkılar yapmayı bir tercih olarak öne çıkarmaktadır.