Ölüm fikri, hayat safhalarını ne güzel sınırlar: Çocuklukta anlamayız, gençlikte inanmayız, orta yaşta o bize görünür, yaşlılıkta biz ona bağlanırız.
İnsanları oynatan kuvvet, başlarında değil, göğüslerindedir. Onları idare için beyinlerine değil, hislerine hitap etmeli.
Ne aklını beğenmeyeni gördüm, ne talihini beğeneni.
Sağlığında kendilerine hürmetsizlik ettiğimiz büyük adamları, vefatlarından sonra iftihara hakkımız kalmaz.
Bir sima yüreğimize yaklaştıkça kusurları silinir.
Herkesi aydınlatmak isteyen öğretmenler, mum gibi erimeye razı olmalıdırlar.