Bazılarımızın düşündüğü ve savunduğu gibi, insanlardan miras kalmış birtakım eylemleri yürütebilmemiz için kullandığımız modülleri birer birer çıkarmak bizi daha da özgürleştirmez. Aksine, içimizdeki insanı daha da fazla keşfetmek özgürleştirir. En azından varolmaya duyduğumuz tutku ve ihtiyaç bile bunun böyle olduğunu anlatmaya yeter. Yoksa Âdem de ölüp gitmişken, bu gezegende mekanik bir insan ordusunun var olmasının anlamı nedir? Hepimiz yarın güç modüllerimizi sökelim ve yaşayarak daha fazla enerji tüketmeyelim. Sahi, birisi niçin bunu yapmaya hala devam ettiğimizi söyleyebilir mi?

Genç yazarlarımızdan Tevfik Uyar, ödüllü bilimkurgu öykülerini topladığı bu derlemede bizi uzayın derinlerine, terk edilmiş dünyalara, zaman fikrinin çıkardığı yolculuklara davet ediyor. Her öyküsünde insana dair bir parçayı mizahla harmanlayarak, gündelik dilin rahatlığı ve akıcılığıyla anlatıyor.