"Tasavvufi düşüncenin sistemleşmesine önderlik eden mutasavvıfların çoğu III./IX. asırda yaşamışlardır. Onların geliştirdikleri fiklirler ve kaleme aldıkları eserler sayesinde tasavvuf, basit bir zühd hareketi olmaktan çıkıp temel dini disiplinler arasındaki yerini almıştır. Bu asırda yaşayan Hâris Muhasibi, Cüneyd-iBağdâdi, Hallâc-ı Mansur ve Hakim Tirmizi gibi tasavvufi düşüncenin teorisyenlerinden biri de Yahyâ b. Muâz er-Râzi'dir. O, zühd döneminin belirgin vasfı olan Allah Korkusu (havf) yerine ümidi (recâ) ikame eden, bununla bağlantılı olarak muhabbetten açık şekilde bahseden ilk isimlerden biridir. Mısırlı ünlü Tasavvuf tarihi araştırmacısı Ebu'l-Alâ Afifi, onu "Nişâbur'da üçüncü asrın ikinci yarısında yaşamış olan üç büyük sufinin ilki" olarak nitelendirmektedir. Bu çalışma ile onun az bilinen hayatı ve özlü sözleri okuyucuya sunulmaktadır."