Bu çalışmada, Cumhuriyet Dönemi yazarlarından Tarık Buğra'nın romancılığı incelenmiştir. Büyük ölçüde metnin kendisinin öncelendiği ve esere dönük eleştirilerin gerçekleştirildiği çalışmada, Buğra romanlarının kurgusu, biçimi ve tekniği üzerinde ayrıntılı bir biçimde durulacaktır.

Tarık Buğra, sanatının merkezine insanı ve onun bireyleşim macerasını koyan, sanatı sanat için yapan, eserlerinde ideolojik kaygı gütmeyen ve ülkemizin tarihte yaşadığı önemli dönemeçleri anlatılarında konu edinen önemli sanatçılarımızdan biridir. O aynı zamanda kişilik sahibi ve saygın bir gazetecimizdir. Ele aldığı her konuda millî ve manevî değerleri ön plana almasını bilmiş, inandığı doğruları, kendisine karşı çıkan türlü kişi ve gruplara rağmen hayatının son anına kadar inatla savunmuştur. Bu yapısı sebebiyle yalnızlaşma sıkıntısını özellikle de hayatının son anlarında yaşamış, bu sebeple de yazarın eserleri üzerine yapılan çalışmalar ya sınırlı ya da eksik kalmıştır.