Gözyaşı içerdi, kan içerdi caddelerde hararetli mazgallar
Bir kış alaca akşamında
Önemi sezilmeyen yaşamlar ölümle yücelirken
Kendini tanımayan
Ölümlü bendim.
Kelimelerim kaypaktı
İçten içe çürüyen mekanik beden
Bile isteye savuştuğum taşın altındaki el benimdi
Doğruydu
Hep yaşamaktan çok geçiştirdiğim günleri
Arınamayacak olan bu sinmişliğim doğru
Benimdi Ardımca göçüp giden bu mazi
Eli kolu bağlı, kayıplarını söyleyen gözler
Hiç uyanamadığım kâbus benim.
Beni yoran da buydu işte! Yaşayamamak...