(...) Bir şimşek daha çaktı. Salonu aydınlatan mavi ışık
koridora yansıdığında, ne idüğü belirsiz bir varlığın parlak
gözlerini bir anlığına gördüm: Yemyeşil parlayan,
kocaman gözbebekleri vardı. Çığlık atarak ve sandalyeleri
devirerek yemek masasının altına saklandım. Çenem
titremeye başlamıştı ve bedenimi saran o tekinsizlik
hissinden kurtulamıyordum. Hayatımda ilk defa cinler,
periler gibi doğaüstü varlıklar aklıma geliyor, çıldıracak
gibi oluyordum. O tuhaf, yeşil gözler de neydi öyle?
Yerde mi emekliyordu o şey? Neden boyu benden daha
aşağıdaydı? Gök gürültüsünden dolayı, yaklaştığına dair
bir ses duyamıyordum. Birkaç saniye süren hızlı
düşüncelerimin hemen ardından, odayı bir kez daha
aydınlatan şimşek ışığında, dibimde beliren o kara silueti
çok yakından görebildim. Sessizce yanıma gelmiş, dibime
kadar girmiş, gözlerini bana dikmişti...
Sizin hiç kalbiniz kırıldı mı? Siz hiç terk edildiniz mi?
Aşk acısı çektiniz mi? Öldüresiye nefret ettiniz mi?
Peki, ya öldürmek... öldürmek istediniz mi?...
Jülide'nin yeni bir hayata başlamak ve
eskinin acılarından kurtulabilmek için taşındığı
Kadıköy'deki Işıl Apartmanı'nda ters giden
bir şeyler var...