Asabiyet, bir topluluğu oluşturan fertlerin birbirleri arasında tutkunluk duygusu olarak tarif edilebilir. Asabiyetin en belirgin, kabile ve cemaat teşkil eden fertler arasında kuvvetli bir birliği, sağlam ve sürekli bir dayanışma ve yardımlaşmayı, tabii bir koruma duygusunu ve şuurunu sağlamasıdır. İbn- i Halduna göre, asabiyetin, nesep asabiyeti ve sebeb asabiyeti olmak üzere iki türü vardır. Bunlardan birincisinde, aynı soydan gelme ve kandaş olma hasebiyle, aynı sülaleden gelen fertlerin iktidarı devam ettirmeleri: ikincisinde ise, yeni bir sülalenin iktidarı devralması söz konusudur. İkincisinde kan bağı şartı yoktur. Nesep asabiyeti, iptidai topluluklarda ve bedevilerde yaygın, diri ve etkilidir. Sebeb asabiyeti ise, hadari-medeni toplumlarda daha yaygın ve müessirdir. Her iki şekliyle de asabiyet, toplumlar için birliktelere hayatiyet veren sosyal bir kuvvettir