"Yineleyerek söylersem; biçimi, biçemi, yapıyı, dizeyi, esin kaynağını, ritmi, imgeyi; dizelerin yatay ve dikey kurgusunu gözetmeden; emekten ve ciddi bir ön hazırlıktan yoksun yazılan her şiir (!) başarısızdır, çirkindir. Böylesine oluşturulan metinler bir yenilik ve incelik getiremez. Oysa üretilen her şey; özünde, yaşamı güzelleştirmeyi amaçlayan bir içerik taşımak durumundadır. Örneğin şiir, en azından 'kağıt' kadar yaşamı güzelleştirici olmalıdır. Aslında böyle düşünüldüğü için silahlara karşı çıkılmıyor mu? Galiba, bu yalın gerçek bile anlaşılmış değil. Sahi, şairler hangi beğeniyi oluşturmak için şiir yazıyor. Böyle bir dertleri var mı gerçekten? Hem unutulmamalı, 'iyi olmak'; 'güzel'i yaratmaya bağlıdır. Yani 'güzel'in olmadığı yerde, 'iyi'den söz edilemez. Güzellik azaldıkça, iyilik de azalır."
Veysel Çolak'ın bu çalışması Türk şiirine ilişkin yüzleşmeyi ve yüzleştirmeyi amaçlamaktadır. Şimdilerde Türk şiirinin en çok buna gereksinmesi var.