YALNIZLIK MABEDİ

Serçeler siyah bir geceden uçuyorlar
Yalnızlığın en mavi yerlerine
Seher vakti akasyalar şehrinde
Ve ben fetbaz bir düşçü sayılmam
Seni görünce mahcup uyanıyorum güne.

Akasyalar şehrinde kederli bir vakit şimdi
Adı konulmamış bir zamanı vuruyor meydan saati
Gam, kasavet sardı bürüdü yine bir buraları
Ben de boş değilim
Susmalarımın içine döşedim acılarımı
Ölümlerden ölüm beğen dediler
Yar ben seni sevdim.

Sonunda bir yalnızlık mabedi inşa ettim kendime.
Senertesi günlerimin pazar yerine
Sorma gitsin
Mezarında Mimar Sinan imrenir.