Ben hiç yokluğunu yazacak kadar cesur olmadım.
Varlığına yazıldı bütün şiirler,
Varlığınla son bulacak yaşamım.
Eğer ben, yokluğuna inansaydım bugün 24 yaşımda olmazdım.
Benim için hayat 21 yaşımdayken biterdi, sen bana son kez sarılırken
Aslında ben sana âşık değilmişim derken.
Ben hiç gidişine inanacak kadar cesur olmadım, inansaydım dimdik ayakta duramazdım,
Düşerdim dizlerimin üstüne...
Utanmadan ağlardım
Çirkinliğime,
Zavallılığıma aldırmadan
Ağlardım.
Ah bebeğim, onu sevdiğini duyduğumda kırmadım kalemimi
Yakmadım düşlerimden, beni son öptüğün geceyi.
Yinede ben sevdim seni,
İstanbul'da denize karşı.
Yine ben topladım yerlerden tüm hayal kırıklıklarımı,
Hayallerim;
Acıtmasınlar diye canını....