Maram Al Masrinin şiirleri küçük şeylerin şiirdir. Küçük
şeylere her zaman yüklü bir şiir, keşiflerle, anlamla dolu,
neredeyse bir konuşma sırasında aklınızı çeliveren ayrıntılarla.
Onun şiirinde, nesne sağaltıcı bir kimlik kazanır,
şiir onda, bir ilişki içinde müdahale yeteneğine sahip olur.
Bu nedenle yorumlanıp, deşifre edilmelidir: Onun şiiri,
kendi hayatından yola çıkan ve hafife alınması mümkün
olmayan değerli ve günlük olanakları keşfi ile, hem de
küçük parçalar tarafından gerçekleştirilen delici, büyük ve
titizlikle özgürlüğüne değer veren bir kadın devrimidir. Bu
çocuk göz, nesneye bu içten ilgi, kelimelerin içine yerleştirdiği
ve 'köprü ve geçit' işlevini yüklenmiş, iç evrenselleri
için, geleneksel yolculuğun sonucudur. Şiir o
köprülerden geçer ve sonunda ayrıcalıklı dolambaçlı bir
yolculuk haline gelir... O bir melez göz,karşısındaki aynaya
kendisini ve başkalarını yansıtmak için dikkat kesilmiş bir
gözdür. Maram'ın şiirindeki uyum, arzu ve vazgeçme, kendini
iptal etmeyle dans eder.. Evde parlak ve günlük bir
hareke-e, caddede, bir yolculukta. Ve evrenin parçası olan
bir dil oluşturur.
ADONİS