Kartal süzülüşüyle keskin gözleri dolaşıyordu, Keldağın zirvesinden dört bir yana Helali
Barışın. O dağ ki kıtalara adını vermiş güzelleri kapatmak isteyen Zeusu, içinden fışkırttığı
alevlere boğmuş bir eski volkanın Aşkdenizle öpüştüğü enginlere bakardı binlerce yıldır. İki
yakayı birleştiren maviliklerinden esen barış rüzgarıyla toprağa kök salıp göğe dallarını
uzatan zeytin ağaçları süslerdi, kıyı boyunca yükselen yamaçlarını. Hayat, her an yeniden
okunmakla zenginleşen bir derinlik sunuyordu bu topraklarda ve o, tarihi okuma yetisini
yitirenler adına çok üzülüyordu son günlerde.
Daha iki yıl öncesine kadar Halep, İdlip, Cisr-i Şugur, Hama ve Humustan akın akın
insanların gelip mavi sularında kulaç attıkları kıyılarından, silahlar sokuluyordu komşu ülkenin
topraklarına son zamanlarda. Leş kargalarının hiçbir kural, hukuk tanımadan topraklarına
saldırmaları, etnik ve dinsel ayrım yaratarak iç savaşı körüklemeleri karşısında, artık sadece
komşularının güvenlik güçlerine bırakamazdı direnişi.