bir şeyi sevmek unutmamak demekti biz sevmeyi değil unutmayı öğrendik yalanların en korkuncu en namussuzu can buldu dudaklarımızda ya yarım bir suratta ya da boş bir evrende sattık düşlerimizi Kırmızı Yayınları Özdemir İncenin 4 ciltlik toplu şiirlerinin 1. Cildini Rüzgara En Yakın Yerde adıyla yayımladı. Kimse bilmez şiirin nerede başlayıp nerede biteceğini, şiir ozanlarla değişiyor, onlarla eskiyor diyen Özdemir İnce; 1968 May Şiir Ödülü, 1978 Türk Dil Kurumu Çeviri Ödülü, 2006 Max Jacob Şiir Ödülü, 2007 Melih Cevdet Şiir Ödülü, 2009 Dionysos Ödülü, 2010 Pen Şiir Ödülü sahibidir. Özdemir İnce kendi şiiriyle ilgili şöyle diyor: Ben İkinci Yeni dedikleri türde yazarken de toplumcuydum, daha doğrusu halktan yanaydım. İkinci Yeni şiiri benim için bir isyandı: dile karşı, törelere karşı, sanat geleneklerine karşı bir isyan. Okudum, gördüm, yaşadım, yaşlandım ve şiirin sadece bir biçim sorunu olmadığını anladım. Başkaldırının şiirin yapısına karşı değil, terslikler yaparak değil, toplum düzenini kemikleştiren kurumlara karşı en azından eleştirel bir tutuma girerek gerçekleşebileceğini kavradım. Toplum değişti, ben değiştim, şiirim değişti