Her şeyi paylaşırız burada. Sevincimizi, üzüntümüzü, dertlerimizi. Ama özlemlerimizi,
özellikle seni yakan, her düşündüğünde senin burnunun direğini sızlatan, kişisel
özlemlerini pek değil. Çünkü biliriz ki, özlem yakar insanı mahpusta. Herkesin dağ kadar
büyük ve içinde akacak lav kadar yakıcı olan bir hasreti varken, bir de bizim yanıp
tutuşuyor olmamızın altında kalmamalı insanlar. Bu yüzden kaç gündür kimselere
anlatamadan, içim içimi yiyerek dolanıyorum koğuşta. Bir başkayım! Bir delişmen
bakıyorum herkese! Görüyorlar, hatta belki de anlıyorlar ama yine de ne onlar soruyor,
"Nedir bu haller" diye, ne de ben çıkabiliyorum bu ne yerdeyim, ne gökteyim hallerimden.
Çünkü yaşadığım, bir ADANA ve bir de PORTAKAL ÇİÇEĞİ KOKUSU!